JOSE  MIGUEL  SANTAMARIAK,  ENIRIO-ARALAR 

 MANKOMUNITATEKO  PRESIDENTEAK  

ADIERAZITAKOARI  ERANTZUNA

«Aralarko altxorrak babes ditzaketen bakarrak artzaintza eta abeltzaintza direla» baieztatu zuen Santamariak, baina gogorarazi nahi genioke Aralarrek altxor asko dituela: basoak, errekak, harkaiztiak, urte osoko ur hornidura bermatzen duen sistema karstiko bat eta beste hainbat eta hainbat intereseko elementu. Aralarko altxorrak goi larreak soilik direla kontsideratzea ikuspegi murriztaile nahiz interesatua da. Noski goi larreak intereseko habitatak direla eta hauek Aralarren larratzen diren abelburuei esker mantentzen direla, baina hortik Aralarren altxorrak babes ditzaketen bakarrak abeltzainak direla esatera pausu handi bat dago. Aralarko beste hainbat intereseko habitat eta espezie zein bestelako ondare mota batzuk ez baitaude abeltzaintza jarduerez baldintzatuta.

«Aralarko bideak hobetzeko egitasmoaren arrazoi eta xede nagusia: artzainen bizi eta lan baldintzak hobetzea» zela adierazten zuen, eta “Kudeaketa Planeko ekimen guztiek natura artatzea eta sektorea indarberritzea dutela helburu”, baina, noiztik esaten zaio pista berriak egiteko, Europar Batasunak derrigorrez babestu beharreko larreak eta Aralarko Ordenazio legeak babestea agindutako lurzoruak suntsitzea, natura kontserbatzea dela? Azpimarratu behar da, Aralarren pista berriak eraikitzen ari direla, ez bideak hobetzen. Horixe da, hain zuzen ere, Aldundiak eta Enirio-Aralar Mankomunitateak Aralarko legediak finkatzen dituen mugak saihesteko erabili nahi duten irakurketa interesatua. Helburuek ez dituzte bitartekoak justifikatzen; artzainei laguntzea denok konpartitzen dugun helburua da, baina hori lortzeko ezin da Parke Naturaleko legea urratu, Mankomunitateak eta Aldundiak egin duten bezala. 

Santamariak iaz eraikitako pista «ingurumen nahiz administrazio ikuspegitik, legeak ezarritako prozedura guztiak betez» eraiki zela zioen arren, pista berria legez lurra mugitzea debekaturiko Mendi Babeslean egin zen. Aralarko pista berrien proiektuek ilegaltasunaren kiratsa dute eta usain txar hori Fiskaltzari iristeaz haratago, orain Tolosako Epaitegiko atetik sartu da. Ingurumen Fiskaltzak pisten auzia Tolosako Epaitegira bideratu badu, lege-hauste zantzuak ikusi dituenaren seinale da. Orain Tolosako Epaitegiak deliturik dagoen ikertuko du. Aldundiko Mendietako zuzendari orokorrari eta E-A Mankomunitateko lehendakariari, euren erabakiak auzipean egoteak eta ondorioz eurek ordezkatzen dituzten instituzioek merezi duten prestigioa galduarazteak ez al die zer pentsaturik ematen? Hartutako karguetan jarraitzea merezi dutela uste al dute?

Hori gutxi balitz, “Eta horrela jarraituko dugu” gehitu zuen; aspaldiko esapideak dioenez ”behin erratzea gizatiarra da, errorean irautea berriz makurra da.”

Hogei urte pasatu dira Aralar Parke Naturala deklaratu zenetik eta urte guzti hauetan Aldundiko eta Mankomunitateko agintari politikoak ez dute pista berriak eraikitzea baimendu, traba legalak ikusten zituztelako. Aldiz, oraingo agintariek arauak azpian hartu dituzte era arduragabe eta onartezinean. Euren aurretik egon zirenak baino bizkorragoak direlakoan daude nonbait; baina, zer uste dute, pistak egitea erraza izan balitz, orain arte egin gabe egongo zirela?

Aldundiko Mendietako zuzendari orokorra eta Enirio-Aralar Mankomunitateko lehendakaria hartu dituzten kargu politikoek ematen dieten gailentasun soziala erabiltzen ari dira ez Aralarko Natur Baliabideen Ordenazio legeak jasota duen komunitate osoaren interesari erantzuteko, baizik eta abeltzainen probetxurako bakarrik, guztiona den herri-ondasunaren eta guztion onaren zentzu gabezi nabarmena erakutsiz.  

LANDARLAN  INGURUMEN  ELKARTEA